Każdy, kto decyduje się prowadzić własną firmę powinien poddać szczegółowej ocenie swoje możliwości, a także swoje długoterminowe cele. Trzeba pamiętać, że przynajmniej 50 procent franczyzobiorców, którym się nie powiodło jest odpowiedzialnych za własną plajtę. Dostarczenie przez franczyzodawcę know-how i ogólnej koncepcji działalności, nie gwarantuje sukcesu. Franczyzodawca zapewnia coś, co potocznie można nazwać biznesowym zestawem „zrób to sam”, ale powodzenie działalności zależy przede wszystkim od zdolności franczyzobiorcy i od jego umiejętności wykorzystania oferowanej mu szansy.

 Ten czynnik powoduje, że czasem trudno jest ustalić faktyczne przyczyny porażki franczyzobiorcy. Jednak doświadczenie w tym zakresie pozwala określić cechy, które zwiększają ryzyko wystąpienia porażki spowodowanej przez samego franczyzobiorcę.

1. Franczyzobiorca, który prowadził wcześniej samodzielnie działalność, możliwe że w tej samej branży, w której działa system franczyzowy.

3. Franczyzobiorca, który traci nerwy.

• franczyzobiorca, który zwyczajnie traci nerwy, gdy już na początku prowadzenia działalności spada na niego odpowiedzialność i ogrom zadań związanych z samozatrudnieniem;
• franczyzobiorca, który nie może pogodzić się ze stratami, które wiele przedsiębiorstw ponosi we wczesnej fazie rozwoju. Zdenerwowanie to pojawia się nawet w przypadkach, gdy franczyzobiorca został ostrzeżony, że taka sytuacja może mieć miejsce i mimo, iż doradzono mu, żeby tak zarządzał swoimi finansami, aby posiadał kapitał obrotowy na przetrwanie w początkowym okresie. Silne nerwy są konieczne, aby radzić sobie z porażkami biznesowymi w trakcie tworzenia firmy.

4. Franczyzobiorca, który nie przestrzega zasad systemu.

6. Franczyzobiorca o wygórowanych oczekiwaniach.